Ocena: 2,5/6 poniżej oczekiwań
Wezwanie czytałam od samego rana - koniecznie chciałam dokończyć ją dzisiaj i mieć z głowy, ponieważ następny tydzień zawalony do granic zdrowego rozsądku testami nie będzie chyba zbytnio milusim czasem na czytanie czegokolwiek, chyba, że lektur, a w tym miejscu należy dodać, że nie przepadam za narzuconymi książkami i z reguły czyta mi się je niezwykle opornie, ale ... No dobrze, przechodzimy do pani Kelley Armstrong.
Grzecznie napiszę, o czym jest książka, ale bezczelnie posłużę się opisem, BO wiem sama po sobie, że jak ktoś o tej książce wcześniej nie słyszał, to recenzji czytał raczej nie będzie, chyba że w drobnych wyjątkach, jedziemy:
Chloe Saunders prowadzi z pozoru normalne życie nastolatki…Do czasu. Bo od teraz widzi zmarłych. Tak, tak jak w filmach. Piętnastoletnia Chloe pragnie tylko nie mieć kłopotów w szkole i może jeszcze zwrócić na siebie uwagę jakiegoś chłopaka. I rzeczywiście udaje jej się ściągnąć na siebie uwagę, ponieważ jednak dzieje się to za sprawą bardzo natarczywego ducha, więc i efekty są inne od zamierzonych. Chloe zostaje skierowana do Lyle House, ośrodka dla „trudnych” nastolatków. Na początku gotowa jest posłusznie poddać się rygorom, kiedy jednak znika jej sąsiadka z pokoju, która wcześniej wyznała, że ma kontakt z poltergeistem, a pozostali pacjenci zachowują się co najmniej dziwnie, Chloe rozpoczyna prywatne śledztwo.
Sama główna bohaterka była dla mnie arcynudną dziewczynką, bez charakteru, zlewającą się z tłumem 'szkolnego stada baranów' jak oni idą w lewo, ona też, jeśli w prawo, ona także - nuda, brak jakichkolwiek ciekawych przebłysków. Wiecznie czegoś nie wie, wiecznie się nie orientuje w sprawach, w których taki szary człowieczek jak ja zorientował by się od razu, wiecznie nie domyśla się czegoś, co lata jej, że tak powiem, koło nosa.
Nazrzędziła się, nazrzędziła, mimo to przeczytam kolejną część, przewiduję, że będzie 100 razy ciekawsza. Te wszystkie mankamenty da się przeboleć, kiedy zaintrygowały mnie moce Chloe, sposób, w jaki ona się z tym upora, może dojrzeje wewnętrznie? Zorientujemy się co i jak w sprawie Rae?
Ocena w skrócie: Wezwanie skrytykowałabym jeszcze ostrzej, ale zakończenie tego tomu daje mi nadzieję na to, że następna część będzie miała to coś, czego potrzeba. W książce na pewno jest wiele mhrocznych momentów, wszystko zależy tylko od tego, jak je odbierzecie.
Ja ten młodzieżowy język odebrałam trochę inaczej. Osobiście za takim też nie przepadam, ale w tej książce mi nie przeszkadzał. Są różni ludzie, różnymi słowami się posługują więc i tacy są książkowi bohaterowie. Wszyscy nie mogą być tacy sami, bo w końcu stałoby się to nudne ;)
OdpowiedzUsuńKiedyś widziałam w księgarnii i nawet chciałam kupić, ale jakoś wolałam Lewisa:)
OdpowiedzUsuńSusie - eee tam, chyba trochę upraszczasz sprawę, mnie w tej książce właśnie brakowało różnorodności w postaciach stworzonych przez autorkę, wszyscy zachowywali się podobnie : p
OdpowiedzUsuńa ja bardzo chcę to przeczytać ;)
OdpowiedzUsuńCzytam, ale nie czytam. Innymi słowy szkoła.
OdpowiedzUsuńMnie jakoś ciągnie do tej książki :D Niestety, młodzieżowego języka w książkach nie cierpię, gdyż zazwyczaj wychodzi to sztucznie. Nie wiadomo, czy użycie go, było zamiarem autorki, czy interpretacją tłumacza :-)
OdpowiedzUsuńZwykle nie wchodzę na blogspot, sama nie wiem dlaczego... Ale Ty mnie przyciągnęłaś. Masz dobrą recenzję, wszystko jest estetycznie i ładnie :)
OdpowiedzUsuńInform. mnie proszę o nn ;)
Wpadnij do mnie jeśli chcesz na [czytamy-ksiazki]
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńLubię tego typu książki,ale jakoś mnie do niej nie ciągnie;)
OdpowiedzUsuńagata- dzięki, na bloga zaraz zajrzę :)
OdpowiedzUsuń